Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΩΔΕΙΟΥ

Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή μικρή χώρα ήταν ένα μικρό ωδείο , που παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε , ήταν γεμάτο από ήχους , χαρούμενες μουσικές , αισιοδοξία και αγάπη για τη μουσική.
Επίσης ήταν το τελευταίο ωδείο στην μικρή αυτή χώρα που η μουσική προσφερόταν ελεύθερα και δωρεάν σε όλους όσους την αγαπούσαν δίνοντας έτσι την ευκαιρία και σε κάποιους που δεν μπορούσαν να πληρώσουν, να μην στερηθούν αυτήν τους την αγάπη και δίψα για μουσική.
Και έτσι ενώ περνούσαν τα χρόνια , με τα όποια προβλήματα , τις δυσκολίες αλλά και με τις χαρές και τους ήχους από τα μικρότερα και μεγαλύτερα όργανα , μια μέρα ήρθαν τέσσερεις " καλοί " άνθρωποι , που επειδή όπως είπαν αγαπούσαν πολύ τη μουσική και ήθελαν να βοηθήσουν το μικρό ωδείο να ξεπεράσει όλα του τα προβλήματα , αναλάβανε να το" γιατρέψουν ".
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και τη θέση των χαρούμενων ήχων και μουσικών πήρε η σιγή... τα χαμογελαστά πρόσωπα των μαθητών και των δασκάλων μετατράπηκαν σε μελαγχολικά φοβισμένα γεμάτα προβληματισμό...
Οι συναυλίες που άλλοτε διαδέχοταν η μία την άλλη όλο και λιγόστευαν, οι πρόβες άρχισαν να απαγορεύονται και το άλλοτε γεμάτο ωδείο από κόσμο , παιδιά να τρέχουν από το ένα μάθημα στο άλλο και όργανα να αντηχούν...σταμάτησαν.
Οι τέσσερεις ''καλοί '' αυτοί άνθρωποι , όταν δειλά δειλά τους πλησίασαν κάποιοι μαθητές γονείς και δάσκαλοι για να τους ρωτήσουν , έως πότε θα κρατήσει αυτό το σχέδιο εξυγίανσης και πότε θα ξανά είναι ελεύθεροι να παίξουν μουσική και να χαίρονται αυτό το δώρο και δικαίωμα, τους απάντησαν...
-Είστε πολύ άρρωστοι ακόμα και χρειάζονται πάρα πολλά που πρέπει να αλλάξουν.
-Μα...πετάχτηκε ένας μικρός μαθητής , πόσο άσχημα μπορεί να είμαστε ???
-Πάρα πολύ !!! του αντέτεινε κοφτά
-Ναι αλλά ξέρετε πριν έρθετε εσείς μπορούσαμε και παίζαμε μουσική και...
-Πως λέγεσαι ???
-Ορίστε ?
-Το όνομα σου... σημειώστε δεσποινίς το όνομα του και να παραπεμφθεί προς παραδειγματική τιμωρία για ασέβεια και ακατάσχετη ύβρη !!!
-Συγνώμη κύρι...
-Εσείς ποιός είστε κύριε ???
-Καθηγητής
-Όνομα δεν έχετε ???
-Βεβαίως και έχω
-Ειρωνεύεστε ???
-Μα όχι πως....
-Καλά καλά...θα ασχοληθώ μαζί σας και την ασέβεια σας προς τη διοίκηση αργότερα.
-Συγνώμη μάλλον παρεξηγήσατε...
-Πηγαίνετε κύριε τελειώσαμε...θα σας καλέσουμε προς απολογία εγγράφως !!!
...... Κάπως έτσι περάσαν τα χρόνια, ελάχιστοι καθηγητές απέμειναν, τα λιγοστά παιδιά , που πλέον έπρεπε να πληρώνουν για να λαβαίνουν την κάποτε δωρεάν μουσικη παιδεία , σαν σκιές μιας άλλης πιο χαρούμενης εποχής απλά υπήρχαν μέσα στο ερημωμένο από ήχους και διάθεση για μουσική ωδείο...
Και έτσι λοιπόν όπως ήρθαν μια ημέρα οι τέσσερεις " καλοί " άνθρωποι αποφάσισαν πως αφού επετέλεσαν το έργο τους και όλα πια είναι υπό έλεγχο και τάξη , και δεν υπήρχε κάτι άλλο για να διορθώσουν από την πρωτυτέρα "άρρωστη" κατάσταση που παρέλαβαν , μάζεψαν τους χαρτοφύλακες τους και έφυγαν....
Και έζησαν αυτοί καλά....??? και οι εναπομείναντες καλύτερα ...???

Παύλος Γεωργιάδης, καθηγητής Τούμπας.